Apeldoorn Pakt Aan, een plek waar vraag en aanbod en alles rondom het vrijwilligerswerk samenkomt. Met drie centrale hoofdtaken: het trainen van vrijwilligers met oog op deskundigheidsbevordering, het vraag en aanbod van vrijwilligerswerk en vrijwilligers samenbrengen en tenslotte netwerkvormdeling en kennisdeling. “Want voor een goede en passende dienstverlening is het onderhouden van een groot netwerk met goede netwerkcontacten van belang”, zo geeft Esther Huizer, sociaal werker bij Stimenz aan.
Daarnaast is er middels de campagne “Goed doen, voelt goed!” aandacht voor de veranderingen in het vrijwilligerswerk. Met oog voor anders denken. Er is meer behoefte bij vrijwilligers voor een flexibele inzet. Hoe doe je dat, hoe organiseer je dat? Het is belangrijk om vraag en aanbod steeds op elkaar af te kunnen blijven stemmen.
Maar onmisbaar en centraal staat de vrijwilliger. Nu we het allemaal steeds drukker hebben, nabuurschap niet meer vanzelfsprekend is en veelal ouderen het erg moeilijk vinden om te ‘moeten vragen’, zijn zij het die hun tijd en inzet beschikbaar stellen. Inwoners, die zonder betaling, zich in willen zetten voor het maatschappelijk belang. Zonder vrijwilligers zou het er heel anders uit zien.
Pea van Otterloo, vrijwilliger in Apeldoorn, vertelt: ”Om die ander te helpen en van dienst te zijn, dat geeft een goed gevoel. Het gevoel zinnig bezig te zijn, het geeft voldoening. Daarnaast biedt het mij structuur. Je kunt als vrijwilliger veel contacten hebben met inwoners, andere vrijwilligers en medewerkers van betrokken organisaties. En dan ontvang je geen loon, maar oogst je verbinding, waardering, betrokkenheid en aandacht. En daar doe ik het voor!”
Met deze inzet maken vrijwilligers het verschil voor de inwoner, die nu toch naar een activiteit of een ontmoeting kan, die zich ergens welkom geheten voelt. Zo vertelt Pea: “Ik ging winkelen met een oudere dame met beginnende dementie. Na de tijd hoorde ik van haar dochter hoe ze daar van had genoten. Met dezelfde mevrouw keek ik foto 's van Aruba waar ze had gewoond en waar haar kinderen waren geboren. Hele verhalen kwamen zo naar boven. Ze genoot van de aandacht en keek uit naar het volgende bezoek. Later toen de dementie vorderde ging ik rummikub spelen met haar en gingen we ook altijd even een frisse neus halen. Tweeënhalf jaar heb ik dat mogen doen en ik ging altijd vrolijk op de fiets weer naar huis. Het is dus een win-win situatie.”
Vrijwilligerswerk is er in allerlei soorten en maten, structureel of flexibel. Maar hoe dan ook: ze zijn en blijven onmisbaar, vrijwilligers.